scotland
بکهام یکی از جذاب‌ترین چهره‌های تاریخ فوتبال انگلستان است که زندگی‌اش پر از حاشیه بود. اخراج او در جام جهانی ۱۹۹۸ مقابل آرژانتین باعث شد برای مدتی منفورترین بازیکن در کشورش لقب بگیرد، اما با بازگشت باشکوه و گل‌های دیدنی‌اش دوباره به قهرمان ملی بدل شد. داستان بکهام نشان می‌دهد که فشار رسانه‌ای و عاطفی روی ستاره‌های انگلیسی تا چه اندازه شدید است.
پس از آن افتخار بزرگ، سال‌ها ناکامی در تورنمنت‌ها سرنوشت سه‌شیرها را رقم زد. در جام جهانی ۱۹۸۶، دست خدا و گل افسانه‌ای مارادونا قلب میلیون‌ها انگلیسی را شکست. در دهه‌های بعد، ضربات پنالتی به کابوس همیشگی تیم ملی انگلستان تبدیل شد؛ از باخت به آلمان در یورو ۱۹۹۶ تا شکست‌های مکرر در جام‌های جهانی و یورو. این تراژدی‌ها به بخشی از هویت فوتبالی این کشور بدل شد.
قهرمانی در جام جهانی ۱۹۶۶ تنها افتخار بزرگ تیم ملی انگلستان است که همچنان از آن به‌عنوان “طلای ناب” یاد می‌شود. در آن تورنمنت جف هرست با هت‌تریک تاریخی خود در فینال مقابل آلمان غربی به یک اسطوره ابدی تبدیل شد. هنوز هم گل مشکوک او که توپ پس از برخورد به تیر وارد دروازه شد یا نشد، یکی از بحث‌برانگیزترین لحظات تاریخ جام جهانی است که در حافظه فوتبالی‌ها باقی مانده است.
انگلستان اولین کشوری بود که فوتبال را به شکل امروزی سازمان داد و در سال ۱۸۷۲ نخستین بازی ملی خود را مقابل اسکاتلند برگزار کرد. این مسابقه بدون گل مساوی شد اما تاریخ‌ساز گشت و نام انگلیسی‌ها را به‌عنوان “مخترعان فوتبال” بر سر زبان‌ها انداخت. ومبلی قدیم بعدها به نماد ملی‌گرایی فوتبالی در انگلستان بدل شد و هر مسابقه‌ای در آن ورزشگاه، برای مردم به نوعی یادآور ریشه‌های تاریخی‌شان است.
دهه ۲۰۰۰ برای انگلستان همراه با ظهور نسلی بود که بسیاری آن را بهترین ترکیب تاریخ این کشور می‌دانند. حضور بازیکنانی چون استیون جرارد، فرانک لمپارد، پل اسکولز، ریو فردیناند و وین رونی باعث شد انتظارات به اوج برسد. اما اختلاف‌های تاکتیکی و عدم هماهنگی میان ستاره‌ها سبب شد این نسل هرگز جامی به دست نیاورد. این ناکامی هنوز هم یکی از بزرگ‌ترین بحث‌ها میان کارشناسان و هواداران است.
