scotland
فوتبال در آرژانتین از اوایل قرن بیستم به‌سرعت گسترش پیدا کرد و به بخشی جدانشدنی از فرهنگ این کشور تبدیل شد. تیم ملی فوتبال آرژانتین نخستین بازی رسمی خود را در سال ۱۹۰۱ برابر اروگوئه انجام داد و همین آغاز مسیری بود که بعدها این کشور را به یکی از قدرت‌های بی‌چون‌وچرای فوتبال جهان بدل کرد. عشق و علاقه مردم به فوتبال به اندازه‌ای است که ورزشگاه‌ها همیشه مملو از جمعیتی پرشور و آوازهایی ماندگار است که هویت اجتماعی آن‌ها را نشان می‌دهد. همین اشتیاق بی‌پایان سبب شد فوتبال نه فقط یک ورزش، بلکه به‌نوعی نماد ملی برای آرژانتینی‌ها شود
آرژانتین برای نخستین‌بار در سال ۱۹۳۰ به فینال جام جهانی رسید، اما در همان دیدار برابر اروگوئه شکست خورد. بااین‌حال، این تجربه آغاز درخشش یک تیم بود که بعدها جام‌های بزرگی را تصاحب کرد. نخستین قهرمانی بزرگ در جام جهانی ۱۹۷۸ و به میزبانی خود آرژانتین رقم خورد؛ جایی که نسل طلایی آن زمان به رهبری ماریو کمپس تاریخ‌ساز شد. این قهرمانی باعث شد فوتبال برای مردم به یک جشن ملی بزرگ تبدیل شود و از همان زمان آرژانتین در ردیف ابرقدرت‌های فوتبال دنیا قرار گرفت.
وقتی صحبت از فوتبال آرژانتین می‌شود، بدون شک نام دیه‌گو مارادونا به‌عنوان نماد ابدی این تیم مطرح خواهد شد. جام جهانی ۱۹۸۶ در مکزیک صحنه هنرنمایی بی‌بدیل او بود؛ جایی که گل تاریخی “دست خدا” و شاهکار انفرادی‌اش برابر انگلیس تبدیل به اسطوره‌ای جاودانه در تاریخ فوتبال شد. مارادونا با تکنیک و نبوغ خود نه‌تنها آرژانتین را به دومین قهرمانی جهان رساند، بلکه روحیه‌ای تازه به فوتبال این کشور داد و او را برای همیشه به قهرمان ملی تبدیل کرد.
پس از قهرمانی ۱۹۸۶، فوتبال آرژانتین سال‌های پر فراز و نشیبی را تجربه کرد. با وجود رسیدن به فینال جام جهانی ۱۹۹۰، شکست برابر آلمان مانع از تکرار افتخار شد. در سال‌های بعد نیز این تیم بارها در آستانه موفقیت‌های بزرگ قرار گرفت اما ناکامی‌های تلخی رقم خورد؛ از حذف‌های زودهنگام در جام‌های جهانی گرفته تا بحران‌های داخلی فدراسیون فوتبال. این ناکامی‌ها همیشه با واکنش‌های احساسی مردم همراه بود، زیرا فوتبال در آرژانتین چیزی فراتر از یک بازی ساده است.
