scotland
امروز چشم‌ها به نسل جدید بازیکنان استرالیا دوخته شده است؛ فوتبالیست‌هایی مانند متیو رایان دروازه‌بان با تجربه، جکسون ایرواین و جیمی مکلارن که در حال تبدیل شدن به رهبران جدید تیم هستند. این نسل با انگیزه بالایی پا به میدان گذاشته و امیدوار است موفقیت‌های نسل طلایی ۲۰۰۶ و قهرمانی در آسیا را دوباره تکرار کند. آینده فوتبال استرالیا اگرچه پرچالش است، اما با پشتوانه جوانان و حمایت پرشور هواداران، می‌تواند همچنان روشن و پرافتخار باقی بماند.
اگرچه استرالیا بارها توانسته در جام‌های جهانی و آسیا درخششی نسبی داشته باشد، اما هنوز نتوانسته به جمع قدرت‌های بزرگ فوتبال جهان بپیوندد. چالش اصلی این تیم همیشه فاصله جغرافیایی، نبود لیگ قدرتمند داخلی در سطح اروپا و کمبود تجربه بازیکنان جوان در سطح بین‌المللی بوده است. با این حال، استرالیا با سرمایه‌گذاری روی آکادمی‌ها و فرستادن بازیکنان به اروپا، تلاش می‌کند فاصله خود را با بزرگان فوتبال کم کند.
لقب «ساکِروز» برای مردم استرالیا فقط یک نام فوتبالی نیست، بلکه نشانه‌ای از هویت ملی و روحیه مبارزه‌جویانه آن‌هاست. هواداران استرالیایی همیشه با انرژی بالا و شور خاصی تیمشان را در استادیوم‌ها همراهی می‌کنند، چه در سیدنی و ملبورن و چه در جام‌های جهانی دوردست. حضور هواداران با پرچم‌های زرد و سبز در ورزشگاه‌ها فضایی متفاوت ایجاد می‌کند و نشان می‌دهد فوتبال در این کشور دیگر یک ورزش حاشیه‌ای نیست، بلکه بخشی از فرهنگ ملی شده است.
استرالیا پس از پیوستن به کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) در سال ۲۰۰۶، فصل تازه‌ای از تاریخ خود را آغاز کرد. این تیم موفق شد در جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۵ که به میزبانی خودش برگزار شد، برای اولین بار قهرمان قاره شود و با شکست کره جنوبی جام را بالای سر ببرد. حضور مداوم در مراحل پایانی این رقابت‌ها نشان داد که استرالیا به‌سرعت به یکی از قدرت‌های اصلی آسیا تبدیل شده و رقابتش با تیم‌هایی مثل ایران، ژاپن و کره جنوبی همیشه حساس و دیدنی است.
