تیم ملی فوتبال استرالیا که با لقب «ساکِروز» (Socceroos) شناخته می‌شود، اولین بار در دهه ۱۹۲۰ شکل گرفت و از همان زمان فوتبال را به‌عنوان یکی از رشته‌های مهم ورزشی در کشور معرفی کرد. استرالیا در ابتدا بیشتر با ورزش‌هایی مانند راگبی و کریکت شناخته می‌شد، اما با گذشت زمان فوتبال توانست جایگاه ویژه‌ای در میان مردم پیدا کند. بازی‌های ملی برای استرالیایی‌ها فرصتی بود تا نشان دهند که حتی در قاره‌ای دورافتاده هم می‌توانند با بزرگان فوتبال رقابت کنند.
استرالیا در سال‌های ابتدایی مسیر سختی را پشت سر گذاشت تا به رقابت‌های بین‌المللی راه پیدا کند. این تیم بارها تلاش کرد به جام جهانی برسد اما محدودیت‌های جغرافیایی و نبود تجربه باعث می‌شد دستشان از موفقیت کوتاه بماند. سرانجام در سال ۱۹۷۴ برای اولین بار به جام جهانی آلمان صعود کردند و همان‌جا توانستند نشان دهند که فوتبالشان ظرفیت حضور در سطح اول دنیا را دارد، هرچند مسیرشان کوتاه بود.
پس از اولین تجربه در ۱۹۷۴، استرالیا سال‌ها در حسرت حضور دوباره در جام جهانی ماند و این انتظار تا سال ۲۰۰۶ ادامه پیدا کرد. تیم ملی استرالیا با شکست اروگوئه در پلی‌آف توانست دوباره به جام جهانی راه یابد و این صعود تاریخی به یکی از نقاط عطف فوتبال این کشور تبدیل شد. آن نسل طلایی با مربیگری گاس هیدینک و حضور ستاره‌هایی مانند مارک ویدوکا و هری کیول توانست تا مرحله یک هشتم نهایی هم پیش برود و خاطراتی فراموش‌نشدنی برای هواداران به جا بگذارد.
استرالیا در طول تاریخ خود بازیکنان بزرگی به فوتبال جهان معرفی کرده است. هری کیول با تکنیک فوق‌العاده‌اش در تیم‌های اروپایی درخشید و مارک ویدوکا به‌عنوان مهاجمی قدرتمند برای سال‌ها ستون اصلی خط حمله بود. تیم کیهیل اما تبدیل به چهره‌ای نمادین شد؛ بازیکنی که در جام جهانی ۲۰۱۴ با گل‌هایش برابر هلند و شیلی، فوتبال استرالیا را به تیتر اول رسانه‌ها رساند. کیهیل نه‌تنها بهترین گلزن تاریخ تیم ملی شد، بلکه الگویی برای نسل‌های آینده به حساب می‌آید.